Inle Lake en Ngapali beach en als afsluiter een dagje in Yangon

We zijn inmiddels weer een paar dagen thuis, maar willen jullie het laatste stuk van onze reis natuurlijk niet onthouden.
Wir sind schon einige Tagen zu Hause aber natürlich posten wir noch das letzte Teil unserer Reise :)

We waren bij Inle Lake gebleven. Op 30 december was de bedoeling om te fietsen, maar zoals jullie hebben kunnen lezen kwam Noors voetje tot twee keer tussen de spaken en dat was reden om niet meer verder te fietsen. In de middag rende ze er gelukkig alweer op rond.
Das letzte war Inle Lake worüber wir geschrieben hatten. Sorry aber diesen Text war leider nicht auf Deutsch. Wir hatten nur einen kleinen Ipad dabei und da Text typen ist nicht wirklich schön. Jetzt wieder zu Hause und auf einem Rechner geht’s natürlich viel schneller. Am 30. Dezember hatten wir vor Fahrrad zu fahren aber weil Noor zwei Mal ihr Fuss zwischen das Rad gekriegt hat haben wir entschieden nicht weiter zu fahren. Wir sind dann mit tuktuk weiter gefahren, viel besser als 5 Kilometer Fahrrad fahren mit 2 Kids. Wir waren auch froh das wir entschieden hatten nicht gleich ins Krankenhaus zu fahren. Es war blau, etwas dick und kleine Wunde auf dem Fuss aber Ende des Nachmittags hat Noor schon wieder etwas gerannt.

De dag erna was het oudjaarsdag. We werden door onze gids in de ochtend opgehaald met de boot. Die dag stond het bezichtigen van de vissers en de drijvende tuinen op het programma. De vissers op het Inle Lake hebben een speciale manier van vissen. Ze staan op de boot en besturen de boot met hun voet/been, omdat hun handen niet vrij zijn. In hun handen hebben ze het visnet dat ze stukje voor stukje in het water laten vallen. We voeren door een boeren- en een vissersdorpje. Het verschil tussen deze twee was de grootte van hun huizen. De boeren “boeren” beter dan de vissers. Het is echt een dorp met alles er op en er aan, inclusief dokter, supermarkt, school en postkantoor. Leuk om dit te zien, want echt alles gebeurd op het water. De school had wel een stukje grond erbij met een voetbalveldje, maar eromheen was water, water en nog eens water.
Den Tag danach war Sylvester. Wir sind am Morgen abgeholt worden mit dem Boot. Der Tag war zur Besichtigung der Fischer und die schwebende (schwimmende?) Garten. Die Fischer haben eine bestimmte Art von fischen. Sie stehen auf dem Boot und steuern das Boot mit Fuss/Bein, weil sie die Hände nicht frei haben. Mit die Hände schmeissen sie den Fischernetz im Wasser.
Wir fuhren mit dem Boot über dem Fluss durch einen Bauern- und Fischerdorf. Das Unterschied zwischen die Beide war klar, die Häuser der Bauern waren viel grösser wie von den Fischer. Die Dorfe sind wikrlich wie ein normales Dorf, einschliesslich Artz, Kaufladen, Schule und Postamt. Schön zu sehen was alles auf das Wasser passiert. Die Schule hatte übrigens ein kleines Stück Land um Fussball spielen zu können, aber herum was nur Wasser, Wasser und … Wasser. 

Via de drijvende tuinen, waar in dit deel veelal tomaten gekweekt werden, voeren we naar een bedrijfje dat van lotusbloemen draad maakt om mee te weven. Er stonden vele weefgetouwen en je kon er natuurlijk vanalles kopen. Het was interessant om te zien hoe ze de draden uit de stengels halen, een langzaam en daardoor kostbaar proces.
Dann haben wir die schwebende Gärten gesehen, wo viele Tomaten kultiviert würden. Wir haben noch eine kleine Firma wo von Lotusblumen Faden gemacht worden zum Weben. Sehr interessant zus hen wie die Faden aus die Blumenstiele gezogen würden, ein langsames und dadurch teueres Prozess. 
We hebben die middag lekker gegeten bij het Golden Moon restaurant en de rest van de middag gezwommen en geknutseld. Die avond had het hotel een bbq-diner georganiseerd. De tafels en de stoelen stonden mooi gedekt bij het zwembad. Een gezellige avond met zijn allen, lekker eten van de bbq en een fles Sekt. Kids gingen normale tijd naar bed. Wij bestelden nog een tweede fles (oooohhhh) en lagen bij het zwembad toen de klok op 00:00 uur sprong. Met 1 vuurpijl luiden wij 2020 in en slechts een handjevol mensen. Er zijn veel mensen die al voor 12 uur naar bed waren gegaan, maar wij wilden dat niet. De buren hadden wat meer vuurpijlen en daar konden wij van meegenieten. Leuke avond en een rustige start van het nieuwe jaar.
Wir haben lecker gegessen bei Golden Moon Restaurant und der Rest des Nachmittags haben wir geschwommen im Pool und gebastelt. Am Abend hatte das Hotel einen BBQ-Diner zum Sylvester organisiert. Die Tische waren alle am Pool hingestellt worden. Ein gemütlicher Abend zusammen, guten BBQ mit eine Flasche Sekt dazu. Kids gingen normal ins Bett und wenn die geschlafen haben, sind wir wieder am Pool gegangen mit noch eine Flasche Sekt. Da würde es 00:00 und haben wir auf 2020 angestossen. Mit 1 Stück Feuerwerk war es dann 2020 mit nur noch wenig Leute. Viele waren schon ins Bett, aber das wollten wir nicht. Die Nachbarn hatten etwas mehr Feuerwerk und davon haben wir auch genossen. Schönen Abend und einen ruhigen Start im neuen Jahr. 

1 januari – Deze dag begon rustig. We waren op dezelfde tijd wakker als normaal, maar we hadden de gids gevraagd ons niet te vroeg op te halen. Bij het ontbijt kregen Noor en Kas een cadeautje voor het nieuwe jaar van de manager van het hotel. Ze kregen allebei een tasje waar ze erg gelukkig mee waren. Vanaf die dag ging het tasje elke dag mee naar het ontbijt en met het avondeten met wat spulletjes om te tekenen en spelen. Na een rustige ochtend werden we om 10 uur opgehaald.

1. Januar – Der Tag hatte ruhig angefangen. Wir waren schon zeitig wach aber hatten unser Guide gebeten nicht zu früh zu starten. Beim Frühstück bekamen Noor und Kas ein Geschenk von der Managerin des Hotels, eine schöne Tasche die dann immer mitgenommen worden ist zum Frühstück und Abendessen so dass sie immer etwas zu tun hatten. Um 10 Uhr sind wir abgeholt worden. 
Als eerste brachten we een bezoek aan de Hpaung Da U Pagode bezocht. De kids hadden blijkbaar niet zo veel zin meer in nog een pagode na de vele die we deze vakantie gezien hebben. Begrijpelijk, maar ook beetje vervelend om met tikkertje spelende kinderen in een pagode rond te lopen. Daarna ging het weer verder, uiteraard met het knetterende bootje. Heerlijk om je zo te verplaatsen en alles via het water te kunnen bekijken. De laatste stop deze dag waren de pagodes van Indein. De boottour er naar toe was leuk. Doordat de boten het water in beweging brengen, beschadigt de zijkant van het land. Om dit tegen te gaan bouwen ze een bescherming langs de rand van het water en hebben ze een aantal stuwwalletjes van takken gebouwd. De heenweg betekende dit dat we van een lager gelegen deel van het water tegen het hogere gelegen deel in moesten varen. Super gaaf dus en Kas, die voorin de boot zat, genoot er iedere keer van alsof hij in een achtbaan zat.
Wir haben als ersten den Hpaung Da U Pagode besucht. Anscheinend hatten die Kids nicht so viel Lust mehr auf noch ein Pagode, wahrscheinlich schon zu viele gesehen. Verständlich aber auch etwas nervig um mit “fangenspielende” Kids ein Pagode zu besuchen. Nach einem kurzen Besuch ging es weiter, natürlich im Boot und diese “longtail Boots” machen ein Lärm…. Aber trotz dem Lärm eine schöne Weise als Transport über das Wasser. Unser letzten Stop war Indein. Die tour im Boot war schön und hat wirklich spass gemacht. 

Indein zelf kunnen we kort omschrijven als een ruïne van tempels. Een mysterieuze plek waar nog weinig gerestaureerd is. Het is (nog) niet beschermd waardoor je je tig jaar terug in de tijd waant als je hier door brokken afgevallen pagodes struint. In dit deel van Myanmar konden we zien dat er veel toeristen komen. Tot twee keer toe werden we om geld en snoep gevraagd. We hebben op tijd gegeten bij het Golden Moon restaurant en terug in het  hotel hebben we gezwommen. Het was een prima dag om nog te zwemmen en om onze laatste middag in de Shan vallei door te brengen.

Indein können wir beschreiben als eine Ruine von Tempeln. Ein mysteriösen Ort wo noch wenig restauriert worden ist. Es ist (noch) nicht geschützt, so es fühlt ob man viele Jahren zurück in der Zeit geht. In diesem Teil von Myanmar haben wir zum ersten Mal gemerkt das schon einige Touristen uns vorgegangen sind. Zweimal ist nach Geld und Süssigkeiten gefragt worden.  Nach dem Besuch an Indein ging es wieder zum Golden Moon Restaurant wo uns das Essen gut geschmeckt hat und im Hotel haben wir am Nachmittag wieder geschwommen. Es war noch einen schönen sonnigen Tag und unseren letzten im Shan Regionen. 

2 januari werden we in de vroege ochtend opgehaald om de vlucht naar Thandwe te nemen. Thandwe ligt aan de kust bij het plaatsje Ngapali beach. Ja, onze laatste plek deze vakantie waar we verblijven. Het strand. We werden opgehaald met een schitterende oude bus en werden met heel veel koffers van andere mensen en onze tassen naar ons hotel gebracht. Een kort ritje van 15 minuten bracht ons naar de schitterende plek. Er zaten heel veel mensen te wachten die in moesten checken. Wij bleken geluk te hebben want onze kamer was klaar en wij hoefden niet tot 14 uur te wachten. We hadden een hotelkamer in een bungalow met 4 kamers. Een groot en mooi balkon erbij met twee ligstoelen en uitzicht op de zee. Prachtig. Snel de zwemspullen uit de tas en direct naar het strand. Kids waren niet te houden en renden door het warme zand naar de zee. Het was middag en we moesten eerst was eten. Een aantal visgerechten besteld en met een biertje erbij genoten we van de lekkere vis. Na het eten vonden we nog een strandbedje en renden we met zijn vieren de zee in. Oh wat lekker warm. Na alle koude zwembaden bij de vele hotels die we hadden gehad, wachtte ons nu een heerlijk opgewarmde zee ons op. We wilden er ook niet meer uit. Een zee die zeer langzaam diep werd, waardoor de kids ook lekker konden zwemmen en plonsen in het zeewater. Zowel Kas en Noor genoten van het springen in de golven en vooral Kas was er echt niet meer uit te krijgen.
Am 2. Januar sind wir schon zeitig abgeholt worden weil unser Flieger nach Thandwe ging um 09.45 los. Es war noch 1.15 Uhr fahren bis zum Flughafen. Thandwe liegt an der Küste in der Nähe vom Ngapali beach. Ja, unser letzten Ort in unserem Programm. Am Strand! Wir sind abgeholt worden vom Flughafen mit ein sehr alter Bus und zusammen mit viele Koffer und unsere Backpacks gingen wir mit dem Bus zum Hotel. Eine kurze Fahrt von 15 Minuten brachte uns zum Paradise. Viele Leuten haben zum check-in gewartet aber wir hatten Glück weil unsere Wohnung war schon fertig. Wir haben nicht warten müssen bis zum 14 Uhr. Wie ein Glück. Unsere Wohnung war eine in einen.  Bungalow von 4, einen grossen und schönen Balkon mit Liegestühle und Meeressicht. Wauw. Schnell die Schwimmsachen aus den Backpack und ab ins Meer. Das war das einzige was die Kids wollten. Wir haben erst etwas gegessen am Strand. Fisch mit einen Bier als Lunch. Nicht schlecht! Und danach…. Schwimmen, schwimmen, Sand und schwimmen. Kas und Noor lieben es um in die Wellen zu springen insbesondere Kas. Er wollte nicht mehr raus. Die Temperatur des Wassers war auch richtig gut. Schön warm so dass wir alle vier auch lange im Wasser zu finden waren.  Und auch schön war das die Tiefe erst weiter wirklich tief war, so die Kids konnten gut ins Wasser. 

Die middag leerden Kas en Noor een aantal kindjes kennen. Een gezin uit Oostenrijk en een gezin uit Frankrijk, woonachtig in India – Bangalore. Met de kinderen uit Oostenrijk konden ze natuurlijk communiceren maar met de kinderen uit Frankrijk werd met de paar woordjes Engels die ze kennen en met handen en voeten gecommuniceerd. Wat heerlijk om ook een keer te spelen met kinderen. Totdat de zon onder ging zijn we op het strand gebleven, wat heerlijk. Kas en Noor waren heel erg moe en sliepen in 1 minuut toen ze in bed lagen. De zee en het zand doet hen goed.

Am Nachmittag haben Kas und Noor einige Kinder kennen gelernt, aus Wien, österreich und Frankreich die in India-Bangalore wohnen, so auch sehr gut Englisch gesprochen haben. Mit die Kids aus Wien konnten unsere 2 natürlich sehr gut reden und mit die Kids aus Frankreich ging es mit die wenige Englische Wörter die unsere 2 kennen und mit Handen und Füssen. Bis zur Sonnenuntergang sind wir am Strand geblieben, herlich. Kas und Noor waren sehr müde und sind innerhalb von 1 Minute eingeschlafen. Sand und Meer tun gut. 
We zijn in totaal vijf nachten aan het strand gebleven. Een heerlijke tijd hebben we er gehad. Bij het ontbijt bakten ze verse wafels, dit jaar geen nieuwjaarswafels van omi maar in het hotel. Voordat we naar de ontbijttafel liepen, werden er al afspraken gemaakt over hoeveel wafels ze mee mochten nemen naar het strand, hihi. Ook een keer lekker ipv vierkante boterham met ei.
Insgesamt sind wir  Nächte am Strand geblieben. Eine herliche Zeit haben wir gehabt. Beim Frühstück jeden Morgen Waffeln (keine Sylvesterwaffeln von Omi aber im Hotel. Sehr lecker statt jeden Tag eine Scheibe Brot mit Ei. 
De eerste twee dagen zijn we alleen maar aan het strand bij ons hotel gebleven. Kids hebben de hele dag met hun nieuwe vriendjes gespeeld en genoten daar zichtbaar van. De andere dagen zijn we tot in de middag op het strand gebleven. Daarna hebben we een tuktuk genomen naar het pleasant view restaurant aan de Zuidkant van het strand – een eilandje in de zee waar je via de zee (te voet) komt. Mooi plekje, mooi uitzicht, maar wel een stuk drukker dan waar wij zaten. Voor een lekkere cocktail en een mooie zonsondergang zeker een bezoekje waard. De laatste twee dagen zijn we met de tuktuk naar Seagull restaurant gegaan. Dit restaurant lag wat noordelijker en je zou er een mooi zicht hebben op de zonsondergang. En dat bleek ook echt zo te zijn. Wat een schitterende zonsondergang, de mooiste tijdens deze vakantie. Prachtig. De cocktails waren erg lekker, spotgoedkoop en het eten was meer dan lekker. We hebben er twee dagen genoten van de zonsondergang en van de heerlijke vis. Als je bij het restaurantje aankwam, reed je langs een “vuilnisbelt” (mensen beseffen niet dat het beter is het afval in de afvalemmer te gooien, maar het wordt een grote berg achter de huisjes waar ze wonen). De keuken is simpeler dan simpel, maar het eten kreeg van ons een dikke tien, een Michelin ster en de mensen die er werken wederom super lief. Als toetje kregen we allebei de dagen warme banaan met honing… mmmmmmm.
Die erste 2 Tagen sind wir nur am Strand bei unserem Hotel geblieben. Die Kids haben den ganzen Tag mit die neue Freunden gespielt und haben davon sichtbar genossen. Die andere Tagen sind wir bis zum Nachmittag bei unserem Strand geblieben und danach mit ein Tuktuk zum pleasant view restaurant an der Südseite vom Strand. Es war ein kleinen Insel im Meer, zu Fuss zu erreichen. Schönes Restaurant, schöne Sicht, aber auch viel mehr Leuten als wo wir wohnen. Für einen leckeren Coktail und eine schöne Sonnenuntergang sich ein Besuch wert. Die letzte 2 Tagen sind wir mit Tuktuk zum Seagull Restaurant gefahren. Dieser Restaurant liegt etwas nördlicher und wir hatten gelesen das die Sonnenuntergang da schön sein soll. Und es war… traumhaft. Die Cocktails waren sehr lecker, sehr billig und das Essen war mehr als lecker. Wir haben da 2 Mal gegessen um der Sonnenuntergang und das herrliche Essen (Fisch) zu geniesen. Wenn man da ankommt, sieht man nur Müll (die Menschen die da wohnen schmeissen wirklich alles auf einen riessen Haufe hinter ihrem Haus). Die Küche von Seagul war sehr einfach aber das Essen bekommt einen 1, ein Michelinstern und die Leuten die da arbeiten wieder Allen ganz lieb. Als Nachtisch bekamen wir warme Banane mit Honig…. Mmmmmmmmm. 
We hebben aan het strand een hele fijne tijd gehad. We hebben veel gezwommen in de zee, zandkastelen gebouwd, geluierd met een boek, lekker gegeten en genoten van de avonden op het balkon met de zeegeluiden als achtergrondmuziek.
Die Zeit am Strand haben wir wirklich genossen. Viel geschwommen im Meer, Sandburchte gebaut, ein Buch gelesen, gut gegessen und genossen von die Abenden am Balkon mit die Meeresgeräuche am Hintergrund. 
Met pijn in ons hart namen we op 7 januari afscheid van deze unieke plek. Helaas hadden we 1,5 uur vertraging zodat we wat lang moesten wachten op de kleine luchthaven en kwamen we wat laat aan in Yangon. Onze gids stond te wachten en we reden meteen door naar de Schwedagon Pagode. Dé pagode die iedereen moet bezoeken als je naar Myanmar toe gaat. Een mega pagode van goud, druk bezocht  en echt de moeite waard om te bezoeken. Overal glitters en naast de grote pagode ook veel kleine die geschonken zijn.

Mit ein lachendes und weinendes Auge haben wir uns am 7. Januar verabschiedet von diesen einzigartigen Ort in Myanmar. Leider hatten wir 1.5 Stunde Verspätung so das wir am kleinen Flughafen lange warten müssten. Wir waren deswegen auch später in Yangon.
Unser Guide war schon da und wir konnten gleich zur Schwedagon Pagode fahren. Die Pagode soll jeder besuchen wenn man Myanmar besucht. Eine riesige pagode von Gold, bei viel Leuten besucht. Ueberall Glitter und neben die riesige Pagode auch noch viele Kleine die von anderen gespendet worden sind. 
We merkten ook meteen dat we in een grote stad aangekomen waren, tussen 6 – 8 miljoen inwoners. Het verkeer zat behoorlijk vast en we kwamen maar langzaam vooruit in deze miljoenenstad. We waren blij om in het hotel aan te komen. We gingen meteen door naar het rooftop restaurant met een schitterend uitzicht op dé Schwedagon pagode. We bestelden wat te eten en de kids vielen ook hier snel in slaap. Wij hebben nog op het balkonnetje gezeten, al was dat ook muggenbulten verzamelen en uitlaatgassen-happen, want we zaten boven de drukke weg. We hebben er met oordoppen redelijk geslapen.
Wir haben gleich gemerkt in einen grossen Stadt zu sein, zwischen 6 – 8 Millionen Einwohner! Zu viel Verkehr und es dauerte auch vor wir im Hotel waren. Gleich zum Rooftop Restaurant wo wir einen schönen Blick hatten auf die Schwedagon Pagode. Wir haben etwas zum Essen bestellt und danach sind die Kids gleich wieder eingeschlafen. Wir haben nach am Balkon einen Bier getrunken, obwohl es auch Mückenstiche sammeln und Abgase von Autos einatmen war. Geschlafen haben wir mit Ohrstöpsel weil an diesem Weg hatten wir sicher nicht ohne geschlafen. 
Na het ontbijt werden werden we door onze gids opgehaald om een stuk met de circular-train te rijden. We hadden veel bekijks, want het wordt niet door elke toerist gedaan. Kas en Noor mochten iets lekkers uitzoeken (om 9 uur in de ochtend) en met een chocobroodje en een zak garnalenchips onder de arm gingen we de trein in. Een belevenis op zich. Aan de lopende band komen er verkopertjes langs van brillen tot mandarijnen, van een soort tabak om te kauwen tot waterijs in dichtgeknoopte zakjes. Heerlijk om dit te bekijken vanuit het bankje in de trein. Wij kochten er een zak kleine mandarijntjes die heerlijk smaakten voor nog geen dollar. Onze gids vertelde dat de prijzen in deze trein erg laag zijn. De mensen verkopen er best veel en nemen een kleine marge zodat het ook gekocht wordt.
Nach dem Frühstück sind wir bei unser Guide abgeholt worden. Wir hatten den circular-train auf unser Programm. Nicht jeder Tourist fahrt eine Strecke mit diesem Zug aber es ist es sicher wert. Kas und Noor dürften etwas süsses aussuchen von unser Guide und um 9 Uhr morgens ging ein Schokobrötchen und eine Tüte Garnelenchips mit im Zug. Das war ein Erlebnis. Ein Zug von Verkäufer in dem Zug ging an uns vorbei. Wir konnten alles mögliche kaufen. Brille, Mandarinen, Tabak zum Kauen und sogar Wassereis in eine Tüte mit Knote. Wir haben eine Tüte kleine Mandarinen gekauft für noch weniger als einen Dollar (1.000 … lokales Geld). Unser Guide sagte das die Preise im Zug niedrig sind weil die Verkäufer wenig Marge nehmen auf die Produkten die verkauft werden. 
Na een half uurtje stapten we uit en werden we door de chauffeur opgehaald en gingen we naar downtown Yangon. We begonnen bij het stadhuis en het onafhankelijkheidsmonument. Er was zelfs een speeltuintje waar de kids even konden zwieren-zwaaien. We liepen nog een stukje langs de mooie, maar wel vervallen gebouwen waaraan je de Engelse invloeden goed kunt afleiden. Hopelijk worden de gebouwen een keer grondig aangepakt, want anders blijft er weinig van over. Dat zou echt jammer zijn.
Wir sind eine halbe Stunde mitgefahren und sind dann wieder abgeholt worden. Dann ging es los zum Downtown Yangon. Unser Spaziergang fing an beim Rathaus und dem Unabhängikeitsdenkmal. Da war auch einen kleinen Spielgarten wo die 2 natürlich spielen wollten. Wir haben dann noch einen Spaziergang gemacht und viele Gebäude angeschaut. In downtown sieht man den Einfluss von England in diese Gebäude zurück, aber die sollen sicher geschützt werden um diese nicht zu verlieren. Da wachsen viele Bäume aus die schöne Häuser. 
We liepen naar een prachtig theehuis “Rangoon tea house”. Een hippe plek waar je heerlijk kan eten en een lekker bak koffie en kop thee kunt nuttigen.
Daarna zat ons bezoek aan Yangon er al op. Voor ons was het ook genoeg met twee kinderen om te doen. Kas en Noor vonden het fijn om in de middag te knutselen op de hotelkamer. Wij konden de tassen verder inpakken, zodat we klaar waren voor de terugreis naar huis die avond.
In de middag maakten we nog een wandelingetje bij het meer dat voor ons hotel lag en aan het einde van de middag dronken we een drankje in het restaurant van het hotel. Bij het ondergaan van de zon, het liedje “Memories” van Maroon5 op de achtergrond horend, namen we afscheid van deze schitterende reis.
Unser Lunch war beim Rangoon tea house. Ein guter Kaffee oder Tee und das Essen war auch ausgezeichnet. Das Yangon Besuch kam damit zu Ende. Es war auch ok weil Yangon hat, für uns mit 2 Kids, nichts weiteres mehr was wirklich besucht werden sollte. Am Nachmittag haben wir die Taschen eingepackt und die Kids haben gebastelt. Wir haben noch eine Runde am See gewandert. Ende des Nachmittags haben wir uns am Rooftop Restaurant unser Urlaub nochmals im Gedanke erlebt. Mit einer schönen Sonnenuntergang, das Lied ‘Memories’ von Maroon5 auf den Hintergrund haben wir uns von dieser ausgezeichneten Reise verabschiedet.

We hebben zoveel mooie dingen gezien en gedaan, quality tijd met zijn vieren gehad, genoten van de lieve mensen en de andere cultuur in Myanmar en als afsluiter fijne dagen aan het strand van Ngapali. Deze reis is onvergetelijk en we zijn in de nacht van 8 op 9 januari vertrokken met een grote rugzak vol herinneringen. Dankjewel mooi Myanmar, we hebben ervan genoten.
Wir haben soviel schöne Sachen gesehen und erlebt, quality time zu Viert gehabt, genossen von die liebevolle Menschen und den anderen Kultur in Myanmar und als Abschied schöne Tagen am Ngapali Meer. Danke schön Myanmar, wir haben es genossen.

Na een terugreis van 27 uur kwamen we thuis in Leipzig. Moe, maar voldaan kropen we in ons eigen bed. Home sweet home….
Bedankt dat jullie met ons mee hebben gereisd en voor de vele leuke reacties die we hebben gehad. Daar hebben wij weer enorm van genoten.
Eine Rückreise von 27 Stunden und dann waren wir wieder heim in Leipzig. Müde aber mit ein sehr gutes Gefühl sind wir eingeschlafen. Home sweet home ….
Dankeschön das ihr mit uns mitgereist seid und die schöne Reaktionen die wir bekommen haben. Davon haben wir wieder genossen. 

Bagan, Monywa en Inle Lake

Leider nicht auf Deutsch, nimmt uns etwas zu viel Zeit um es zu uebersetzen. Vielleicht kommt es noch ;)

Vanuit Mandalay zijn we naar Monywa gereden. De rit naar Bagan zal waarschijnlijk in 1 dag te veel zijn geweest, dus een stop in Monywa. Het was een mooie rit langs de akkerbouw van Myanmar. We zijn af en toe gestopt om een fotootje te schieten van het oogsten van de rijst of het verwerken van het graan. Helaas was Noor ziek. Ze had diarree en voelde zich total niet lekker. In de auto moest ze helaas ook overgeven en ze heeft het grootste deel van de autorit geslapen.
We besloten onderweg niet te stoppen voor bezienswaardigheden en toen we in het hotel aankwamen, zijn we in de schaduw aan het zwembad gaan liggen. Prima keuze, Kas ook helemaal gelukkig. Noor en Janneke zijn bij het hotel gebleven en Pascal en Kas zijn nog nog naar grotten geweest waar een heleboel buddha’s in stonden. Een kort bezoekje zeker waarde.
Helaas speelde Janneke’s buik die middag ook op en ook Janneke was niet fit.

De dag erna (23 december) zijn we op twee plekken gestopt voordat we de autorit naar de boot die ons naar Bagan zou brengen was. Het was een enorm grote en kleurrijke tempel. Een hele andere dan we tot nu to gezien hadden. We waren er allemaal van onder de indruk. Naast deze tempel stonden drie enorm grote Buddha-beelden. De staande was zo groot als een flatgebouw. De beelden waren ook relatief nieuw en er was een link met het grootste beeld dat voorheen in Afhanistan stond, maar dat er nu niet meer is. Ook was er een vierde Buddha-beeld in aanbouw dat waarschijnlijk in 2020 klaar zal zijn.
Nadat Pascal en de kids wat gegeten hadden, vertrokken we voor het laatste stukje per auto. En daar ineens in de middle-of-nowhere stond een breedlachende spontane jongeman met een naambordje “Familiy Pascal van den Boogaard”. Dat was onze gids voor de Bagan region, Lin genaamd.
We gingen in de knetterboot die klaar stond en met de boot vertrokken we richting Bagan. De bootreis verliep erg soepel en het was erg mooi om langs de waterrand de eerste tempels te zien opdoemen bij het licht van de zonsondergang. Schitterend.

Op 24 december hadden we een dag niets op het programma. Janneke zou eigenlijk haar luchtballonvaart gaan maken, maar daar voelde ze zich niet fit genoeg voor. Pascal is die ochtend vroeg op gestaan om deze belevenis te gaan ervaren op een van de mooiste plekken ter wereld. Het was een ervaring die hij niet had willen missen, zo mooi, zo bijzonder en dan ook nog eens op deze plek in de wereld.
Janneke is op kerstochtend met de ballon mee gegaan. Het is echt zo bijzonder. Toen we aankwamen stonden er gedekte tafeltjes met croissantjes en koffie en thee. Een bakkie thee was voor ons voldoende met onze buiken, maar dat maakte de ervaring niet minder. De crew van 10 personen per ballon begonnen met het klaarmaken van de luchtballonnen. Een spektakel om naar te kijken. Er waren er zo veel. Er mogen per dag 31 ballonnen de lucht in. In de luchtballonnen waar wij in gingen zaten 12 personen en iedere dag is het volgeboekt. We kregen een instructie wat we moesten doen en toen hij zei get in was iedereen heel braaf en gingen we langzaam de lucht in. De ballon van Pascal vertrok net zoals die van Janneke als eerste, maar hij bleef wat achter waardoor hij prachtige gekleurde luchten had met alle luchtballoons ervoor. Janneke bleef wat vooraan, dus de oranjegekleurde luchten bij de zonsopgang bleven uit. Het ging veel te snel, na 45 - 50 minuten gingen we dalen. Ook dat was weer een aardigheid om te zien als al die ballonnen gecontroleerd naar beneden komen. Er staat weer een tafeltje klaar met fruit en er werd getoost met een glaasje prikkels. Heerlijk wat een ervaring.

Het was die dag heerlijk om een dag niets te moeten. We hebben bij het zwembad gehangen om bij te komen en in de middag ging het Janneke al een stuk beter. We besloten om een tuktuk te nemen naar een uitkijktoren om te kunnen genieten van de zonsondergang. Dat “genieten” was wat relatief, want het was er druk, wow wat een mensen en iedereen wil op dat ene plekje staan waar je zo mooi van het uitzicht kunt genieten. Met twee kleine kids die ook nog eens door iedereen aan de arm meegetrokken worden, omdat er een foto gemaakt MOET worden……. Anstrengend! We hebben de giebelende schoolmeisjes vriendelijk verzocht geen foto’s meer te maken want Kas en Noor vonden het niet leuk meer. Gelukkig respecteerden ze dat. De belevenis van weer een nieuw voertuig was voor de kids een grotere highlight dan de mooie zonsondergang, hihi.
‘s Avonds zijn we pasta gaan eten, goed voor onze buik. Kas wilde perse een pizza, ondanks dat hij weet dat hij het niet lekker vindt. Dat bleek ook dit keer weer het geval, want de korstjes waren wel erg lekker. Een apart kerstdiner voor ons, maar eentje waar we net zo van genoten hebben.
Op 25 december – eerste kerstdag – stond een ochtendprogramme met een e.bike op het programme. Janneke heeft nog nooit echt scooter of zo gereden maar dit was echt leuk om te doen. Pascal nam de kids allebei in het begin en die genoten er zichtbaar van. Cool! We zijn die ochtend naar de meest belangrijke pagodes gereden en die hebben we bezocht met de e.bike. Wie er ooit over nadenkt om naar Bagan te gaan, dit is echt een aanrader. Een gemakkelijke en snelle manier om je te verplaatsen in deze wereld van pagodes overal waar je kijkt. Na een paar uur pagodes bekijken, was het voor de kids ook genoeg. Ze hebben na een uur of 3-4 uur programma wel genoeg en verlangen dan naar rennen, knutselen, spelen. Dat hebben we goed geregeld in ons programma merken we, dat we de middagen redelijk vrij gepland hebben en onze eigen gang kunnen gaan.
Het was niet echt om te lachen, maar we hebben er maar erg om gelachen. Noor wilde achterop ipv voorop tussen de benen op de e.bike en dat ging gepaard met nogal wat theater. De gids bleef maar vragen wat er nu was, maar dat is hier natuurlijk niet uit te leggen want hier moeten de kinderen luisteren. Van Janneke naar Pascal en drie keer heen en weer uiteindeiljk aan aangepakt en bij Pascal tussen de benen geklemd en met een gillende Noor de weg terug richting het centrum waar we iets wilden eten. We hadden onze eigen optocht hier, ohohoh.
In de middag lekker gezwommen en om 3 uur werden we weer door de gids opgehaald. We gingen naar een plek waar twee paardjes klaarstonden voor ons. We hebben een rondje gemaakt met een paardenkar en dat vond vooral Noor natuurlijk helemaal te gek.
Na een uurtje zat het er al op. We waren net uitgestapt toen er een busje veel te snel langs ons paardenkarretje reed. Het paard schrok ervan en schoot de greppel in. GElukkig was alles goed met het paard en we waren blij dat wij al uitgestapt waren.
We hebben nog een erg mooie zonsondergang gezien met een heel mooi uitzicht. Nog mooier dan de dag ervoor vanaf de uitkijktoren.
Op 26 december werden we in de ochtend opgehaald door de gids voor een boottochtje naar een eilandje waar we het leven in een dorpje op een eilandje zouden bekijken. We hadden dit natuurlijk tijdens onze dolfijnentrip al bekeken en het had voor ons achteraf niet gehoeven. Wat we wel erg leuk vonden was een bezoek aan het monstry op het eilandje. Een kleine monastery met maar 4 monniken. De kids kregen er zoet brood met suiker. Heerlijk natuurlijk, maar of de vettigheid hielp voor de diarree…. Ze vonden het iig heel erg lekker dat wel.

De middag hebben we nog genoten van het zwembad en hebben we nog een keer lekker pasta gegeten. Pascal had het nu te pakken en voor hem was pasta nu het beste. Kas wilde dit niet nog een keer, dus we kochten bij de buren rijst met kip van de bbq en mochten dit bij de pizzeria opeten. Dat kunnen wij ons toch niet voorstellen dat dat ok is in Nederland of Duitsland. Heerlijke deze openheid en acceptatie.
De dag erna werden we opgehaald en werden we naar de luchthaven gebracht. Het bijzondere deel van Bagan zeiden we vaarwel, ondanks dat we niet allemaal fit waren, hebben we genoten van deze mysterieuze wereld. En we lieten ook de regen achter ons (dachten we). We waren blij dat wij onze ballonvaart al gehad hadden, want op weg naar de luchthaven kwamen we de vele busjes tegen veel te vroeg terug rijdend naar het hotel. Zouden deze mensen pech gehad hebben die dag?

Een domestic vlucht vanaf deze kleinere luchthaven was een ervaring op zich. We kunnen het heel simple omschrijven: ONGEORGANISEERDE CHAOS. Je kon je bij een rij voor 3 vluchen inchecken. Alles ging zonder computer. Je moest aangeven hoeveel tassen je had, daar werd iets voor geprint en op je ticket geplakt. Vervolgens kwam er een mannetje die er vandoor ging met je tassen en dan hoop je dat die in het juiste vliegtuig terecht komen. Als ik kind was geweest dan was ik er behoorlijk gek van geworden deze chaos maar Kas en Noor bleven dicht bij ons in de buurt, lieten ons niet los en sloten in elke rij weer netjes aan. We moesten even wachten, we liepen naar het vliegtuig, geen stoelindeling maar het verliep allemaal soepel en we vertrokken precies op de geplande tijd. Geweldig.
Pascal en ik hebben al veel gereisd, veel meegemaakt maar dit sloeg alles. Super.

In Heho, Shan region, in de buurt van Inle Lake, stond onze gids al te wachten. We werden naar ons hotel gebracht in Kalaw, waar we 2 nachten zouden blijven. Kalaw is een dorpje dat hoger in de Bergen ligt. Toen we in ons hotel aankwamen, trokken we snel weer de lange broek en onze jassen aan. Het was echt fris en helaas begon het hier ook te regenen. Ondanks de regen besloten we het dorpje te bezoeken. We gingen naar de markt en kochten er wat souveniertjes voor de kids, maar ook medicijnen voor de diarree van Noor. Het duurt erg lang voordat het bij haar beter gaat en samen met niet super willen eten hier denken we dat dit het beste is. Hopelijk gaat het werken.
We zijn naar het hotel terug gegaan en hebben de airco als verwarming aangezet. Heerlijk toeven hier op onze kamer zo groot als een balzaal. De kids waren erg moe dus het was goed toen ze eindelijk hun bed inkropen.

De dag erna, 28 december, stond er iets op het programma waar we thuis in Leipzig al regelmatig over gesproken hebben. We gingen namelijk een dagje meelopen met de olifanten. Het is ene project voor olifanten die in de houtindustrie gewerkt hebben en die nu verboden is in Myanmar. In het Green Hill Valley project wonen 8 olifanten. Het project is gestart door een dierenarts, Dr. Ba en zijn zoon en dochter runnen dit project nu. Dr. Ba is nog steeds de dierenarts van de olifanten en we hebben hem ook gezien en gesproken. Echt een schitterend project waar we alleen maar van kunnen zeggen dat di teen aanrader is als je in deze buurt bent. De dieren worden met liefde verzorgd en het is geen project waar je olifantje mag rijden. Je draait mee in het programme van de dieren en de dag begint eerst met uitleg over het project. Daarna gingen we de olifanten voeren. Eerst natuurlijk voorzichtig maar na een paar keer voeren, kregen de kids er geen genoeg meer van. Wauw wat zijn we dichtbij en wauw wat zijn ze mooi. Trotse ouders en wat hebben we genoten van Kas en Noor, we kregen er kippenvel van om het geluk van hen beiden te zien. Ze waren echt in hun hum en de geluiden die ze maakten, liet ze zien hoe gelukkig ze waren. Het is moeilijk om te beschrijven, maar het was echt super geweldig dit mee te maken.
Na het voeren, hebben we even in het huisje gekeken van de dierenarts en daarna mochten we ons om gaan kleden. Om gaan kleden? In een mooie broek en slippertjes liepen we ‘onze olifant’ achterna. We gingen namelijk de olifant mee wassen. Wat we er ons bij voor moesten stellen wisten we niet, maar we zien het wel. En dit overtrof ALLES. Kas sprong het water in waar de olifant in het water ging liggen. Hij kreeg een soort spons, werd op de rug van de olifant gezet en hij mocht schrobben. Zijn gezicht, geweldig. Noor durfde niet, maar de verzorger van de olifant was zo lief om Noor te dragen zodat ook wij van het badspektakel konden genieten. Woorden schieten te kort, overtreffende trappen van elk woord wat met geweldig te maken heeft, is nog niet genoeg. Heel erg gaaf, cool, super, geweldig, schitterned etc.
De olifant kan niet lang liggen, dus na 15 minuutjes stond hij op en was hij klaar met wassen. We hadden inmiddels ook wel trek gekregen en er wachte ons een heerlijke lunch. Na de lunch was het alweer half drie. Wij waren een van de weinigen die nog een keertje bij de olifanten mochten kijken en nog eten mochten geven. Een mooi afscheid van de olifanten die na het eten werden losgelaten in het bos voor de avond en nacht. In de nacht zijn we namelijk vrij in het bos. In de ochtend komen ze zelf terug, omdat ze weten dat ze dan weer te eten krijgen.
We hebben in de Green Hill Valley nog een klein rondje gemaakt en hebben nog gekeken hoe ze van olifantenpoep papier maken. We kregen een blaadje van het papier en mochten er met lettertjes iets in het papier drukken. Kas rook aan het papier maar hij geloofde niet dat het van poep was, want het stonk niet. Haha. We reden naar ons hotel terug, verzonken in onze eigen gedachten over de mooie dag die we beleefd hadden.

Na een geode nachtrust bezochten we de 5-dagelijkse markt van Kalaw. Een belevenis op zich. Enorm druk, overal liepen mensen en overal waren lekkere dingen te kopen. Als ik hier zou wonen, wist ik waar ik mijn wekelijkse groenten, vlees en vis zou kopen. We kochten een katapult voor de kids en wat kruiden voor onszelf. Na 1,5 uur vertrokken we, want we hadden nog een rit van 3 uur voor ons naar INle Lake. We stopten om te lunchen in een wat grotere plaats en sloegen wat proviant in (biertjes, chippies en zoet drinken) voordat we doorreden naar ons hotel.
Het hotel waar we kwamen, Amazing Inle, is erg mooi en licht aan het INle Lake zelf. Het heeft een aanlegsteiger voor boten. Het enige wat de kids zagen is het prachtige zwembad en ze waren niet meer te houden. Snel zwempak en –broek uit de tas en duiken. En brrrrrr wat is het water koud maar dat maakt niets uit. We hebben heerlijk van een cocktailtje genoten bij de ondergaande zon en de chippies die we ingeslagen hadden. Kids blij, papa en mama blij.
Ook hier zijn de mensen die er werken allemaal erg lief en behulpzaam en hebben ook alle begrip voor mensen die met kleine kids reizen. De mensen die net zoals wij op vakantie zijn niet altijd, maar goed dat is nu eenmaal zo dat het soms drama is als iets niet lukt of niet mag.

Op 30 december stond de fietstocht op het programma. We werden met de boot bij de aanlegsteiger opgehaald. Gaaf om vanuit je hotel weg te varen over het meer. We zagen al de special manier van vissen waar het Inle Lake om bekend staat en onderweg maakten we een aantal kiekjes hiervan. Naeen uurtje varen kwamen we in het grotere plaatsje aan waar we gisteren ook waren. We liepen naar de fietsen waar we een fietstocht mee zouden maken. Helaas was de fiets van Kas te groot en moesten we naar het winkeltje. Voor Noor was er een klein stoeltje op de achterkant van de fiest gebonden. Het zat stevig, maar we moesten wel zeggen dat ze de benen goed uit elkaar moet houden.
De nieuwe paarse fiets van Kas was snel geregeld. Helaas viel hij er meteen mee toen hij wilde oefenen. Toen dat allemaal goed was, tranen gedroogd en weer nieuw vertrouwen gingen we op pad. Helaas na een paar minuten toen Janneke stil stond kwam de voet van Noor even kort tussen het wiel of bij een schroef. Huilen en snel weer verder. Toen we nog geen 100 meter gefietst waren, kwam voor de tweede keer Noors teen tussen de spaken…… Stoppen we gaan niet meer verder met de fiets. Haar teentje werd blauw, schaafwonden…. Nee dit gaan we niet doen. Over op plan B – onze gids wilde naar het ziekenhuis maar wij vonden dat niet nodig. Noor huilde, deed ook echt pijn, maar waarschijnlijk gekneusd. Nu ik dit aan het typen ben, in de middag, rent ze er weer op rond en is het alleen nog beetje dikker en wat blauw. Er werde een tuktuk geregeld, fietsen bleven staan en zouden door eigenaar opgehaald worden. Prima, dit is niet onze dag om met onze twee kids 5 kilometer te gaan fietsen.
We bezochten een houten monastry en een prachtige tempel. De tempel was vooral mooi van binnen want de beschilderingen waren nog erg mooi en er stonden heel veel Buddha beeldjes in. Bij de beeldjes stonden de namen van de mensen die ze geschonken hadden, ook twee nederlandse families gevonden, waaronder een familie Perenboom. Haha. Als laatste reden we door naar een wijngaard waar we het natuurlijk niet konden laten om een kleine proeverij te doen. Heel eerlijk maar van de vier vonden we een wijn ok smaken. De andere waren te zoet en te wrang. Wij houden het deze vakantie dus bij bier, sorry voor de liefhebbers die deze wijnen wel lekker vinden.
Rond half drie kwamen we terug met het bootje bij het hotel. We bestelden aan het zwembad wat te eten en genoten van de zon, het lekkere eten en het zwembad.

Onze Dolfijnentour

We waren jullie nog ons verhaal over de Dolfijnentour schuldig?.

Wie versprochen unsere Geschichte unserer Delfinentour ?.

Het is 22 december.Ik lig op een bedje bij het zwembad in Monywa. Noor ligt naast me, ziek. Gisteravond werd ze met diarree wakker en dat ging de hele nacht door. Vanochtend koorts en in ons busje helaas ook overgeven. Sindsdien veel slapen en kreunen vanwege buikpijn. Hopelijk doet deze rust goed. Zoals beloofd de dolfijnentour. Op 18 december werden we al op tijd opgehaald. Elke avond voor het slapen gaan bereiden we Kas en Noor voor op de volgende dag zodat ze in ieder geval weten wat er komen gaat. Het is ook veel wat ze allemaal te zien krijgen en wat ze meemaken, dus wij denken dat dit ze doet voorbereiden op wat komen gaat. Noor vraagt het inmiddels al als ze denkt dat we het vergeten.

Es ist heute 22. Dezember und ich liege am Pool mit Noor, sie ist krank. Heute Nacht ist sie mit Durchfall wach geworden und den ganzen Nacht ist sie wach geworden. Sie hat heute leider Fieber und auch einmal gebrochen. Wir hoffen diesen Ruhetag tut sie gut weil morgen reisen wir per Auto ins Boot nach Bagan weiter. Aber wie versprochen unseren Delfinentour. Am 18. Dezember wind wir schon zeitig abgeholt worden. Jeden Abend vor dem Schlafen bereiten wir Kas und Noor vor auf den nächsten Tag. Noor fragt es schon wenn sie denkt wir vergessen es.

We werden welkom geheten door Chid, onze gids voor de komende twee dagen.We gingen met lokaal busje naar de opstapplek van de boot. Een nieuwe ervaring en een ware belevenis. Geweldig om alleen al naar de gezichten van Kas en Noor te kijken. De opstapplek was een drukke bedoeling: veel vissersboten, mensen die in een illegaal hutje in de modder aan de waterrand wonen, kinderen die spelen, dieren die er rondlopen(veel koeien, varkens en veel honden). Daar konden wij alleen al uren naar kijken.

Wir werden in Hotel bei unser Guide begrüsst (Chid) und mit Lokaltransport sum Boot gebracht. See Transport war eine neue Erfahrung und Erlebnis. Wir haben von Kas und Noor genossen. Wo wir am Boot einsteigen sollten war viel los.kleine Fischerschiffe, Menschen die illegal in einer kleine Hütte am Fluss wohnen, Kinder die in Matsch spielen, Tiere die überall herumwandern (Schweine, Kuh, viele Hunden). Nur das konnten wir uns schon stundenlang anschauen.

En toen konden we aan boord. Kids vonden snel hun plekje bovenop de boot. We kregen voor overdag een hut als we wilden liggen, maar tijdens ons verblijf werd die kamer alleen als opslag voor onze tas gebruikt. De boot vertrok en de kids hadden het koud. Ajajajaj. Geen probleem. Ze kregen allebei een dekbed en toen was iedereen tevreden.

Und dann ging es los. Die zwei hatten schnell ihren Platz gefunden. Oben auf dem Boot. Für tagsüber bekamen wir eine Hütte aber die haben wir nur als Stellplatz benutzt. Das Boot fuhr los und... Kids waren kalt. Oh nein! Kein Thema die dicke Decke aus der Hutte würde geholt ins Problem war gelöst. Jeder zufrieden.

Kas wilde meteen dolfijnen spotten maar na 30 minuten had hij al lang genoeg gezocht. We kregen die dag uitleg over het programma van het Irrawaddy Dolphin Projekt en hoe ze het aanpakken. Ze doen het ook echt samen met de lokale bevolking. Onze eerste stop was dan ook in een dorpje aan de rivier waar we zouden gaan zien hoe ze hoeden van bamboe maken. Zelf kregen we er ook eentje.In de stad hadden we natuurlijk al gemerkt dat onze kids een aantrekkingskracht hadden, maar dat was hier nog vele malen erger. Iedereen wilde ze aanraken, foto maken, handje geven en Noor werd een levende barbie die iedereen in de ogen wilde kijken. Echt op elke plek waar we tijdens deze trip kwamen, wilden ze haar adopteren. Na de thee en snacks gedronken en gegeten te hebben stonden en na nog even rondgerend te hebben tussen de gewassen, gingen we weer verder.

Kas wollte schon gleich Delfinen sehen aber seine Suche war schon nach 30 Minuten zu Ende. Wir bekamen Info über das Programma von Irrawaddy Dolphin Projekt und wie das organisiert wird. Sie machen alles zusammen mit der lokale Bevölkerung. Unser erster Stopp war denn auch in einem kleinen Dorf am Fluss wo sie uns gezeigt haben wie einen Bamboohut gemacht wird. Wir bekamen selber auch eine. In der Stadt hatten wir schon gemerkt das unsere Kids viele Leuten angezogen haben aber hier war es noch viel und viel schlimmer. Jeder wollte Kas und Noor anschauen, begrüssen und Noor war live Barbie und jeder wollte sie mal in den Augen anschauen. Und überall während diesen Tour wollte Noor adoptieren. Nach den Tee und Snacks ging es weiter.

Na een stuk gevaren te hebben stopten we om te lunchen. Ook weer een plek waar je normal niet komt en waaraan je merkt dat Myanmar nog niet overlopen wordt door toeristen. We komen veel Fransen en Duitsers tegen. We gingen bij twee vrouwen eten, ze hebben een ploeg van tien vrouwen die dat op tourbeurt verzorgen. Beneden stonden de koeien en de opslag, boven de huiskamer en slaapkamer. Buiten los van het huis was de keuken. Het dorp staat in het natte seizoen onder water en dan leven ze volledig boven.dat kunnen wij ons niet voorstellen.

Den nächsten Stop war für Lunch. Auch wieder ein Ort wo man normalerweiwe nicht kommen würde und woran man sieht das Myanmar nicht überlaufen ist. Wir sehen am meisten Französische und Deutsche Touristen. Wir haben bei zwei Frauen gegessen, es wird zusammen in einer Gruppe von 10 organisiert. Unten standen die Kühe und oben war Wohnzimmer und Schlafzimmer. Draussen war die Küche. Jedes nasse Saison -4Monaten- steht das untere Teil unter Wasser und lebt man nur im oberen Teil!

Kas en Noor vonden het erg leuk want ze hadden er kleine puppies. Ze waren er niet weg te slaan. Het laatste stuk hebben we heel goed om ons heen gekeken, maar we zagen nog geen dolfijnen. We gingen een kleinere boot in. Ff proppen met zijn tweetjes naast elkaar op afgezaagde plastic stoeltjes en allebei een kind MET zwemvest aan op schoot. Maar we zaten en om dolfijnen te spotten doen wij heel veel. Hup de longtailboot kon vertrekken. We hebben twee uur gevaren, maar geen geluk gehad. Noor was ook erg moe oo het einde dus dat was best even lastig. Het blijft een pittige tante.

Kas und Noor haben sich enorm gefreut weil es gab kleine Puppies und wollten lieber nicht weg. Dad letzte Stück haben wir gut geschaut aber keine Delfinen gesehen. Wir sind in einem kleineren Boot umgestiegen. Stell dir vor..... Zwei Erwachsenen neben financed auf einen Plastikstuhl ohne Pfoten in women Longtailboot not beiden ein Kind auf dem Schoss MIT Schwimmgürtel. Das waren wir. Aber um Delfinen zu sehen machen wir viel. Leider am 1. Tag kein Glück. Am Ende war Noor sehr müd e. Dad war nicht so einfach so eng in diesem Boot.

Met de kleine boot voeren we naar een van de mooiste slaapplekken die we ooit hebben gehad. Wauw, we waren sprakeloos. Een tent op een zandbedding, twee ligstoeltjes ervoor en zelfs een tafel met banken om aan te eten. In de tent heerlijke bedden. Wauw! De reactie van de kinderen zullen we ook nooit meer vergeten. Ze renden de boot af, vielen in het zachte zandjes en waren zo enorm door het dolle heen. Zo lief en ook ontroerend. Flesje fris voor de kids met chippies en voor ons een koud biertje. Ja weer een top 10 biermomentje te pakken. Er kwam een bootje aanvaren met een aantal vrouwen, er werd een vuurtje gemaakt waar we ook bij gingen zitten. Wat bleek deze vrouwen hadden ons avondeten gemaakt en kwamen dat serveren. Om half zeven werd de tafel gedekt, lampje aan een lange bamboestok en kregen we heerlijk eten. Na het eten hebben we met zijn viertjes naar de schitterende sterrenhemel gekeken. Wat een dag en wat een afsluiter. Erg bijzonder.

Mit dem kleinen Boot sind wir zu unserem Schlafplatz gefahren. Einer der schönsten den wir gehabt haben und wir haben während unsere Reisen einige gehabt. Ein Zelt im Sand, entstanden wegen das trocken Saison. Zwei Liegestühle vor dem Zelt und sogar einen Tisch mit Banken zum Essen. Im Zelt Batten wo drinnen wir gut geschlafen haben. Wauw. Die Reaktion von die zwei werden wir nie wieder vergessen. Sie sind vom Boot gerannt, haben sich im Sand fallen lassen und waren so gl ücklich. Es war wirklich süss und auch emotionell. Etwas zum Trinken mit Chips und für ein kaltes Bier. Ja sicher einen den im unsere Top 10 Biermomenten landet! Da kam ein kleines Boot mit einige Frauen. Sie haben ein Feuer gemacht und wir haben uns am Feuer dazu gestellt. I'm 18.30 haben wir verstanden das es die Frauen waren die unser Abendessen vorbereitet hatten. Tisch w ürde fertig gemacht, Lampe an einem Bamboostok aufgehängt und wir konnten essen. Unglaublucdem Nach dem Abendessen haben wir zu Viert die Sternenhimmel angeschaut. Wie einen Tag. Sehr speziell.

Om vier uur door de bel van de monniken gewekt, maar wij draaiden ons nog een keer om. Toen we opstonden en uit de tent kwamen, was ons uitzicht mysterieus. Er hing een dauw over het water wat een bijzondere sfeer bracht.

Um 4 sind wir bei den Klingel von den MonniKen geweckt worden, aber wir haben uns noch einmal umgedrehtw. Wenn wir unser Zelt geöffnet haben, war den Blick mysteriös. Tau über das Wasser was eine spezielle Atmosphere gab.

Voor het ontbijt zijn we naar de overkant gevaren. Iedereen weer volledig in de ban van de twee blondies met blauwe ogen. Weer aanraken, foto maken.... Ze lijken hier soms wel popsterren, hihi. Het eten was weer lekker, zelfs een soort pannenkoekje. Noor en Kas vonden het lekker met suiker. Dat zorgde voor het nodige gelach. Zo kennen ze het niet. Zij eten het met zelfgemaakte pindakaas en banaan. En Janneke Jan beamen, super lekker. Dit dorpje maakt met behulp van het Darwin project tasjes en houten dolfijntjes. Die hebben we gekocht. Na het ontbijt de longtailboot op, nu wel achter elkaar ipv naast. We hebben geleerd van de dag ervoor. Onze gids stond in verbinding met vissers. Hij kreeg door dat een stuk varen er dolfijnen waren dus.... Gaan dus! Toen we er kwamen werd de knetterboot uit gezet en we zagen er een, nee... Twee.... Drie... Vier....Vijf. We hadden geluk want ze bleven bij de boot. We hebben drie kwartier naar de dolfijnen gekeken waar we enorm van genoten hebben. Pascal en ik hadden heel veel geluk want eentje kwam er even heel hoog uit gesprongen. Gaaf! Onze gids baalde dat hij het zelf niet gezien had, maar hoorde het aan de plons. Totaal tevreden en gelukkig voeren we terug naar de grotere boot.

Für den Frühstück müssten wir mit dem Boot zur anderer Seite des Flusses. Jeder war wieder begeistert von die 2Blondies mit blauen Augen. Die sind hier manchmal wie Popstars. Das Essen war wieder lecker, sogar Pfannkuchartige Pfannkuchen. Noor und Kas haben die mit Zucker gegessen. Die Lokalen haben darüber gelacht weil die das selber nicht so essen sondern mit hausgemachte peanet butter und Bananen. Das hat Janneke versucht und war lecker! Mmmmm. Nach dem Essen wieder im Longtailboot, aber dieses Mal hinter einander statt nebeneinander. Unser Guide war im Kontakt mit Fischer und die haben ihm informiert das ein Stück weiter einige Delfinen waren. Los! Da angekommen gingen wir zur Seite und eins... zwei....drei...vier....fünf Delfinen. Wie ein Glück. Pascal und ich hatten sehr viel Glück weil wir haben beiden eine etwas höher aus dem Wasser springen gesehen. Sieht man nicht so off sagte Chid unser Guide den as such verpasst hatte. Wir haben etwa 45 Minuten die Delfinen angeschaut. Ganz zufrieden und happy fuhren wir zurück zum grosseren Boot.

Op de terugweg hielden we voor de lunch aan bij een monastry. We kregen er een kleine rondleiding en we maakten een rondje. Daarna gegeten en nog 2,5 uur op de boot. We hadden nog net genoeg tijd om nog bij de Mingun pagode te stoppen voor de zon onderging. De mingun pagode is een pagode die nooit is afgebouwd. De grootheidswaanzin en doordat het koninkrijk ten onder zou gaan, deed de koning besluiten de pagode toch maar niet af te bouwen. Naast de mingun pagode stond een witte pagode die de koning er had laten bouwen als teken van liefde voor zijn vrouw. Eentje waar je op mag, echt een klimtoren maar wel een om de kids goed in de gaten te houden. Na een bliksembezoek naar de boot om naar Mandalay te varen. Wat was dit een onvergetelijke trip waar we enorm van genoten hebben.

Auf den Rückweg haben wir bei einem Monastry angehalten. Wir bekamen da eine kurze Führung. Nach dem Essen hatten wir noch 2,5 Stunde fahrt vor uns. Da war gerade genügend Zeit um den Mingun Pagode zu besuchen vor den Sonnenuntergang. Die Mingunpagode ist nie fertig gebaut worden. Die Pagode sollte eigentlich der grösste werden aber weil das Bauen dieser Pagoda das Ends der Königreich Beugen würde, hat der König entschieden den Bay zu stoppen. Neben dieser Pagode war noch eine weisse Pagoda die aus Liebe für seine Frau gebaut worden ist. Ein richtiger Kletterturm aber deswegen eine um die Kids immer im Blick do behalten. Es war ein kurzer Besuch aber hat sich gelohnt. Noch einen kleinen Stück fahren und dann waren wir wieder in Mandalay. Es war ein unvergesslicher Tour den wir sehr genossen haben.

De eerste indrukken in dit prachtige land

De eerste dagen in Mandalay waren heerlijk. We hebben de eerste dag lang geslapen en gingen pas net voor het ontbijt afgelopen was eten. Na het ontbijt wilden de kids natuurlijk gaan zwemmen. En dat was koud. Oh wat een geluk dat Pascal de dag ervoor niet geweest was. Die moest nu echt mee het water in, hihi.

Unter Tab verhaal / verhalen stehen die Geschichten und unter fotos stehen Die Bilder. Wenn d einen Email bekommen willst wenn wir etwas neues geschrieben haben dann einfach rechts unten deine Emailadresse hinterlassen.

Die erste Tagen in Mandalay waren sehr schön. Den 1. Tag lange geschlafen und danach natürlich schwimmen, Wunsch von die 2 Kids..... es war eisig kalt. Und Papa sollte mit weil er war am 1. Tag nicht im Wasser.

In de middag (16 december) werden we opgehaald door onze gids, Giorgio. De eerste stop was een goudbladmakerij. We hadden nog zo gezegd GEEN commerciële bezoekjes, maar eerlijk de kids en ook wijzelf vonden het leuk om te zien.

Am Nachmittag sind wir abgeholt worden bei unser Guide, Giorgio. Erster Stopp war ein Goltblatt Laden. Wir wollten kein kommerziellen Programme aber es war wirklich schön zu sehen.

We bezochten toen een schitterend complex met de Mahamuni pagode. Pascal kreeg een rok aan. Kids schik natuurlijk. Via een winkelboulevard met heel veel winkeltjes met alleen maar buddhabeelden, bloemen en spullen om te offeren en vooral bladgoud niet te vergeten, kwamen we in het hoofdgebouw. Een enorm grote gouden buddha volgeplakt met bladgoud. Door de vele jaren plakken leken het bolletjes die er op geplakt zijn. Giorgo zei dat de buddha 1.5 cm per jaar groeit! Stel je voor hoeveel laagjes bladgoud dat is! We leerden ook dat de boedhistische vlag naast geel, blauw en rood ook roze heeft. De vrouwelijke monnik krijgt ook erkenning hiermee.

Wir haben einen riessengrossen Tempelcomplex besucht, die Mahamuni Pagode. Die Kids haben gelacht weil Pascal einen Rock anziehen müs ste. Über eine Shopping Strasse mjt nur Buddha statues, Blumen und Sachen um zu offern und insbesondere Goltblättern. Im Hauptgebäude war einen riesigen Buddha mit überall Goltblätter geklebt. Pro Jahr wächst diesen Buddha 1,5 Zentimeter. Kannst du dich vorstellen wieviel Goltblätter das sind.

Na dit bezoek bezochten we een weverij. Zowel de oude weefmachines als machines waren er te zien. Erg leuk om er te kijken en wat een monnikenwerk. Kas en Noor waren erg onder de indruk vanw wat ze aan het doen waren, maar ook van het geluid van de machines.

Danach haben wir einen Weberei besucht. Sowohl mit originale Webmachinen als elektrische Machinen. Sehr schön zu sehen und wieviel Arbeit ist ein Stück Stoff. Kas und Noor waren sehr beeindruckt von was die da gesehen haben aber auch von dem Lärm der Machinen.

We reden daarna naar een monastry waar maar liefst 1,500 monniken wonen. Een rustige plek waar toch heel veel gebeurde. Veel oudere en jongere monniken die volgens een strak schema leven. Wat grappig is, is dat ook hier 80% met een mobieltje loopt (wie kent de “oude” reclame nog van de monnik met een mobieltje?”). Dus ook warden er de nodige foto's van Noor en Kas gemaakt. Het was 16 uur, schoonmaaktijd dus er was veel bedrijvigheid met bezems en karren. Daarna zijn we naar de bekende U-Bein brug gereden die dichtbij de monastery was. We kunnen niet vertellen hoeveel mensen daar waren, maar het leek wel of alle toeristen op dat moment naar de brug gekomen waren om de zonsondergang te bewonderen. Ongelofelijk. De kids die slepen we maar mee aan onze hand, want overal waar je keek waren mensen. We besloten dan ook om een vers gesneden ananasje te kopen en aan de rand van de brug van de zonsondergang te genieten. Dat was een slim plan want we hadden de zonsondergang met de brug in ons zicht. Daarna zijn we nog een stukje over de 1.2 kilometer lange houten brug gewandeld.

Nach diesem Besuch haben wire in Monstry besucht wo 1,500 Monks leben. Ein sehr ruhigen Ort aber wo doch viel los war. Viele eltere sondern auch jüngere Monks die gemäss ein reguliertes Programm leben. Sehr lustig zu sehen das doch auch etwa 80% mit ein Mobiltelefon herumspaziert. Viele Bilder sind von Kas und Noor gemacht. Es war 16 Uhr und Putzzeit. Da wa wirklich viel los mit keren der Strassen und Schubkarren gingen hin und her. Nach dem Monastry haben wir den U-Bein Brücke besucht. Wow WIEVIEL Leuten sammeln sich hier um den Sunset anzuschauen. Es war etwas zu viel. Wir haben einen frischen Ananas gekauft und haben entschieden erst an dem Rand der Brücke zu bleiben um schöne Bilder zu machen von den Sunset und die Brücke. Das war den richtigen Wahl und danach haben wir noch einen Stück von den 1.2 Kilometer lange Holzbrücke spaziert.

Op dinsdag (17 december) hebben we als eerste de Shweanandaw Monastry bezocht. Deze is volledig uit hout en is sinds kort door Unesco beschermd. Unesco zorgt ervoor dat het houten hoofdgebouw gerenoveerd wordt, wat ook hard nodig is want het is behoorlijk beschadigd of zou verloren gaan als er niets gedaan wordt. Wat een monnikenwerk, maar het wordt erg mooi gerepareerd. Er zaten een paar mannen het houtsnijwerk te maken, prachtig om te zien. Dat fijne werk, dat kunnen niet zoveel mensen meer bij ons op die manier.

Hier stond de Kuthowdaw Pagode op het programma. Ze noemen dit het grootste boek. Er staan veel kleine gebouwtjes met daarin elk een bladzijde van dit grote boek. De pagoda zelf is een grote blingbling, maar hier zijn we na bijne een week in Myanmar al redelijk aan gewend. Veel goud, veel spiegeltjes, veel kleurjes en veel flikkerende lichtjes.

Am Dienstag haben wir den Shwenandaw Monastry besucht. Dieser Monastry ist aus holz und sehr schön zu sehen. Glücklich ist diese bei Unesco geschützt und im Moment wird diese repapiert. Sehr gut weil diesen Monastry hat wegen das Wetter viel gelitten und es wird jetzt gut repariert. Die Männer die die verlorene Holzteilen wieder neumachen ist Handarbeit die bei uns nicht vielen mehr so können. Unglaublich.

Das nächste am Programm war dem Kuthowdaw Pagode. Es wird das grosse Buch genannt. Es gab viele klelne Häuser und in jedem Häuschen war eine Seite des Buches. Die Pagode selber war ein grosser BlingBling. Daran haben wir uns nach einer Woche in Myanmar schon eniges gewohnt. Viel Gold, viel Spiegel, viele Farben und überall mehrfarbige Beleuchtung.

Het laatste voor deze dag was een bezoek aan de Mandalay Hill. Een berg met wederom een grote pagoda en een schitterend uitzicht over Manadalay. We werden naar een hoog punt gereden met ons busje en daarna gingen we met een roltrap naar het hoogste punt. Wat voor ons genieten was, waren de vele dorpelingen die nog NOOIT op een roltrap hadden gestaan. Noor en Kas springen op de roltrap en weten wat ze moeten doen. Deze mensen hadden zichtbaar angst en dit werd geuit in een zenuwachtig giechelen. Schattig.

Das letzte an diesem Tag war ein Besuch an Mandalay Hill. Einen Berg mit wieder eine Pagode und einen schönen Blick über Mandalay. Mit den kleinen Bus zum hohen PUnkt on dann weiter mit die Rolltreppe zum höchsten Punkt. Was für uns schön war zu anschauen, waren die lokale Leuten die noch nie auf eine Rolltreppe gestanden haben. Noor und Kas sind auf die Treppe gesprungen und wussten genau was zu tun. Diese Leuten hatten sichtbar Angst und das haben die mit einen Lächelen gezeigt. Süss.

Toen hadden we twee dagen een dolfijnentour. Deze komt in een apart verhaal te staan.
Vandaag, zaterdag 21 december, hebben we de laatste dag in Mandalay gehad. We hebben de Sagaing region bezocht.
We bezochten eerst de U Min Thonze Pagoda die op een hoog punt van de Sagiang Hill lag. Je kon hier goed over de Irrawaddy rivier kijken en we hadden een mooie blik op Mandalay. Deze pagode was volledig goud gekleurt, door de zon kon je er bijna niet naar kijken.
Onze gids vroeg of we ipv nog een pagoda te bekijken een bezoek wilden brengen aan een vrouwenklooster. Ja dat wilden we wel. En daar hebben we geen spijt van gehad. We hadden geluk want de vrouwen (vrouwelijke monks) waren net aan het eten en we mochten er gewoon kijken en zelfs foto`s maken. Dit `klooster` was echt super netjes en zeer verzorgd, echt een verschil met de mannelijke die we tot nu toe gezien hebben. Ze leven op dezelfde manier als de mannen (vier uur op, klaarmaken, etc. maar ze maken zelf hun eigen eten dat is bij de mannen niet). Z e leven echt volgens een strak ritme dag in, dag uit. Ook hier waren Kas en Noor graag gezien en de nodige lachjes, aaitjes en handjes kwamen naar ons toe.
Na dit bijzondere bezoek hebben we nog de Soon U Pon Nya Shin pagoda bezocht en bij een familiebedrijfje het pottenbakken bekeken. Er waren een oude opa en oma in huis. Noor werd opgetild en meegedragen naar opa. Dat was even spannend, dus mama moest mee. Schattig om te zien.
En vanmiddag een paar uurtjes relaxen bij het zwembad. Even lekker plonsen, hoort ook bij vakantie.

Wir hatten am 18 und 19 Dezember einen Delfinentour. Diese beschreiben wir später separate.
Heute, 21. Dezember haben wir den letzten Tag in Mandalay. Wir haben die Sagaing Region besucht.
Wir haben den U Min Thonze Pagode besucht den an einem hogen Punkt des Mandalays Hills ist. Hier hatten wir einen schönen Blick auf den Irrawaddy Rivier und auf Mandalay. Diese Pagode war nur aus Gold und wegen der Sonne tat es fast weh die Pagode anzuschauen.
Unser guide hatte einen Vorschlag. Statt noch eine Pagode haben wir ein Frauenmonastry besucht. Und das war eine super Erfahrung. Wir hatten Glück weil die Monks haben gerade gegessen und wir dürften es anschauen und sogar Bilder machen. Diese Monastry war sehr sauber, ein Unterschied mit die `männliche` die wir bis jetzt gesehen hatten. Die Frauen leben genau wie die Männer (4 Uhr aufstehen, fertig machen usw. Aber sie bereiten selber das Essen vor, das machen die Männer nicht). Jeden Tag ein striktes Programm. Auch hier waren Noor und Kas gerne gesehen, viele Lächelen, Streicheln und Hände kamen auf die 2 zu.
Danach noch den Soon U Pon Nya Shin pagoda besucht und auch noch bei eine Familie `Pottery Handarbeit` angeschaut. Da gab es noch eine alte Opa und Oma. Noor würde hochgehoben und mit zum Opa getragen. Etwas spannend aber mit Mama war es ok. Den Nachmittag verbringen wir jezt am Pool.

Onze eerste indruk van Myanmar is erg positief. De mensen zijn enorm lief, het eten is super lekker (we eten het liefst op straat), het land is nog erg puur en wij hebben zelf onze eigen attractie bij ons en dat zijn Kas en Noor. Overal waar we lopen willen de mensen zwaaien, een handje geven, even aanraken en zelfs optillen. De kids doen vrolijk mee al merken we soms ook dat het ze af en toe wat veel is. Waar we lopen, komen of zijn, staren de mensen ons aan en willen foto`s maken.

Unser ersten Eindruck ist sehr positif. Die Menschen sind wirklich lieb, das Essen schmeckt super lecker (am liebsten auf der STrasse), das Land ist pur und wir haben selber unsere `Attraction` dabei und das sind Kas und Noor. Überall wo wir gehen wollen die Leuten uns winken, hallo sagen und hochheben. Die zwei machen super mit aber wir merken auch das all diese Aufmerksamkeit manchmal etwas viel ist.

We zijn super blij dat we hier zijn en voelen ons rijk door de nieuwe ervaringen. We genieten volop.
Wir sind sehr froh hier zu sein und sind reich mit all diese neue Erfahrungen. Wir geniessen es, jeden Tag.

Knuffel,
The Boogies
xxxx

Mingalaba Myanmar!

We zijn goed aangekomen in Mandalay in Mayanmar.  / Wir sind gut in Mandalay in Myanmar angekommen.  

De start in Frankfurt verliep erg stressvol, ons visum bleek niet op Mandalay maar op Yangon als entry aangevraagd te moeten zijn. Wat waren we blij dat we zo vroeg waren.We moesten nieuwe spoedvisa aanvragen. Eventjes leek het er op dat we onze vlucht gingen missen, maar om 10 uur renden we naar de controle. Iedereen zijn we voor gegaan en we stapten om 10.30 het vliegtuig in. Kas en Noor voelden aan dat quatsch machen en zeuren even niet paste en ze  hebben zich 2,5 uur bij de incheckbalie voorbeeldig gedragen. Trots.

Der Start in Frankfurt war mit etwas Stress, unser Visum war night auf Yangon sondern auf Mandalay ausgegeben. Es war gut das wir zeitig am Flughafen waren. Wir haben am Flughafen ein neues Visum beantragen müssen. Wir hatten wirklich gedacht das wir den Flieger verpassen würden weil die letzte Bestätigung unser Visum kam um 09.50 Uhr. Um 10 sind wir durch die Kontrolle gerannt. Um 10.30 Uhr ging unser Flieger.Kas und Noor haben kein quatsch gemacht oder gejammert, haben es angefühlt das es nicht das richtige Moment war. Stolz.

Het was nog wel even spannend of de entree in Yangon van Pascal goed zou verlopen. Janneke had in Frankfurt in de stress de achternaam van Pascal op de aanvraag van het visum vergeten.

Es war spannend ob den Eintritt von Pascal in Yangon klappen würde. Janneke hatte in Frankfurt in dem Stress Pascal s Nachnahme auf den neuen Visum Antrag vergessen...

De vluchten verliepen super, ook in Yangon. Daar werden we opgewacht en aan de hand naar de visumcontrole gebracht. Wat een opluchting toen we vier paspoorten in de hand gedrukt kregen. In een shuttle naar de domestic terminal en door naar domestic luchthaven.

Die Reise ging perfekt, auch in Yangon. Am Flughafen war jemand die uns an den Hand genommen hat Richtung visumkontrolle. Wie eine Erleichterung wenn wir 4 Reisepässe mit Visum in den Hand gedrückt bekamen. Mit einer Shuttle zur domestic Airport.

Twee uur overstaptijd hadden we. Wij dachten in Frankfurt dat dit onmogelijk zou zijn nadat we te horen kregen dat we daar onze bagage op moesten halen. Vandaar ook inreis Yangon op het visum en niet Mandalay. Doordat er iemand ons opwachtte en onze bagage geregeld werd, liep het zeer soepel. De gids en chauffeur haalden ons op en we reden naar het hotel. Bij het zien van een palmboom riep Noor hard 'ze hebben hier zomerbomen'?. Heerlijk. 

Wir hatten zwei Stunden Umsteigezeit. Wenn wir in Frankfurt erfahren hatten das wir unser Bagage da selber abholen müssten, haben wir gedacht das es unmöglich war. Das war auch den Grund für Eintritt YAngon statt Mandalay. Aber es ging sehr locker. Unser Guide hat in a abgeholt und zum Hotel gebracht. Wenn Noor die Palmen gesehen hat rief die 'wauw es gift hide Sommerbäume' ?, süß.

Kids hebben tijdens de reis slechts 2,5 geslapen. Ajaj dachten we, maar nadat we heerlijk geluncht hadden (jaaaaa op straat), viel Noor om 16 uur in slaap bij het zwembad. Kas was klaarwakker en ging tegelijk met ons slapen om 18 uur. We hebben ze wakker moeten maken om 8.30 uur anders zouden we het ontbijt missen. 

Kids hatten nur 2,5 Stunde geschlafen. Wir dachten das wird nichts aber wir haben gegessen (am Straßenrand, jajjajaja das Beste!), Geschwommen and dann schlief Noor um 16 Uhr ein. Kas ist gleich mit uns um 18 Uhr ins Bett gegangen und haben die zwei um 08.30 Uhr wekken müssen.

Het reisgevoel kwam intens in ons naar boven bij het ruiken van de geur toen we het vliegtuig uitstapten. Ja dit wilden we..... Het voelt als back again. Heerlijk.

Das Reisegefühl kam gleich wieder hoch bei das Riechen vom Duft wenn wir aus den Flieger gekommen sind. Ja das ist was wir wollten. Das Gefühl ist wieder da. Herrlich!

Knuffel van ons, the Boogies xxxx

Welkom op onze Reislog / Willkommen auf unser "Reiselog"

Hallo allemaal, / Hallo zusammen

Na een aantal jaar op een andere manier gereisd te hebben, besloten we In Oktober onze "stoute" schoenen weer aan te trekken. Het kriebelt al een tijdje, we willen weer ontdekken, ruiken, voelen. Nu niet met zijn tweetjes maar met zijn viertjes. Kas (inmiddels 6 jaar) en Noor (alweer 4 jaar) gaan natuurlijk met ons mee.
Einige Jahren haben wir uns nicht auf die Weise verreist wie vorher. In Oktober haben wir entschieden wieder unser Backpack zu nehmen und unsere Liebe für die Welt und andere Kulturen weiter zu vergrössern. Jetzt nicht mehr zu Zweit aber zu Viert. Kas (mittlerweile 6) und Noor (schon 4 Jahre alt) sind natürlich dabei.

We hebben er super veel zin in en na de nodige voorbereiding, prikken die ons door de kids niet in dank zijn afgenomen en een lange lijst in de keuken met "to do" is het aftellen begonnen. Nog een week en dan vertrekt ons vliegtuig naar Myanmar. We vinden het best spannend met twee kids, maar oh wat hebben we er weer zin in.
Wir freuen uns schon sehr und nach einige Vorbereitung, Impfungen die unsere Kids nicht wirklich geschätzt haben und eine lange "to do" Liste in der Küche, zählen wir die Tage. Noch eine Woche und dann geht unser Flieger, ab ins Myanmar. Spannend mit 2 Kids aber wir freuen uns schon sehr!

We gaan proberen regelmatig wat foto's met wat tekst en uitleg te posten.
Wir werden versuchen regelmässig einige Bilder mit Text zu posten.

Leuk als je met ons meereist en we vinden het natuurlijk erg leuk als je een keer een berichtje achterlaat.
Schön das ihr mit uns mitreist und es ist natürlich sehr schön wenn du eine Nachricht hinterlässt.

Groetjes en een dikke knuffel / Liebe Grüsse en een dikke knuffel ;)
Pascal & Janneke
Kas en Noor